Exact antwoord: 7 jaar
Over het algemeen moet een vermissingsrapport worden ingediend en ingediend wanneer een persoon langer dan 48 uur 'vermist' is. Dit houdt in dat de verblijfplaats van zo'n persoon niet bekend is bij zijn of haar medewerkers, familieleden of vrienden.
Nadat het rapport is ingediend, proberen wetshandhavers de persoon te lokaliseren. Na een bepaald tijdsbestek moet de zoektocht echter worden gestaakt bij afwezigheid van nieuwe aanwijzingen of enig bewijs van kwaad opzet. In veel van dergelijke gevallen kan de familie willen dat de vermiste persoon na verloop van tijd 'dood verklaard' wordt om een verzekering te claimen.
Hoe lang duurt het voordat een vermiste persoon dood wordt verklaard?
De norm voor het dood verklaren van een vermiste persoon is in verschillende landen over de hele wereld anders. Er zijn verschillende details waarmee de rechtbanken rekening houden voordat dit tijdsbestek wordt vastgesteld. Een 'verklaring van vermoedelijk overlijden' wordt door de familie ingediend om zeer specifieke redenen, zoals het omgaan met de nalatenschap van de persoon of het claimen van verzekeringssommen.
Over het algemeen is de vuistregel die gebruikelijk is in het VK, de VS en India 7 jaar. In de meeste gevallen van vermiste personen kan de familie of specifiek de echtgenoot na een tijdsverloop van ten minste 7 jaar de verklaring van de persoon als 'vermoedelijk' dood eisen. Deze 7 jaar kunnen dus worden beschouwd als de ondergrens van het tijdsspectrum voordat een dergelijk verzoekschrift kan worden ingediend.
In het geval van de Verenigde Staten heeft elk van de deelstaten zijn eigen specifieke normen met betrekking tot het indienen van het verzoekschrift. Dit geldt ook voor de termijn die aan de familie wordt gegeven voordat het verzoekschrift kan worden ingediend. Het gemiddelde blijft echter minimaal 7 jaar.
In het VK is het gemiddelde ook 7 jaar. De echtgeno(o)t(e) of familieleden van de vermiste persoon kunnen het verzoekschrift echter indienen als zij vermoeden dat de persoon mogelijk is overleden. Dit gebeurt bij een natuurramp. De sleutel blijft het vermogen van het individu om voor de rechtbank een voldoende relatie met de vermiste persoon te bewijzen.
Desalniettemin moet men bedenken dat in bepaalde bijzondere gevallen altijd bijzondere dispensaties kunnen worden verleend. In dergelijke situaties wordt het tijdsbestek versneld.
In het kort:
| Land | Tijd voordat de petitie wordt ingediend |
| USA | Ten minste 7 jaar (voor de meeste staten) |
| UK | 7 jaar (behalve bij natuurramp) |
| India | 7 jaar |
Waarom moet je zo lang wachten voordat een vermiste persoon dood wordt verklaard?
De wet verplicht de familie van de vermiste persoon geruime tijd te wachten, zodat het onderzoek naar hun verblijfplaats voldoende kan worden uitgevoerd. Het is belangrijk om rechtshandhavers de tijd te geven om de verschillende invalshoeken in een zaak te onderzoeken en tot een conclusie te komen.
Het gegeven tijdsbestek is vastgesteld op 7 jaar in de veronderstelling dat de vermiste persoon binnen deze jaren zou kunnen terugkeren. Dezelfde redenering werkt echter ook om dit te gebruiken als de ondergrens voor de wachttijd. Het idee is dat als een persoon niet binnen 7 jaar terugkeert, de kans op overlijden groter is.
Bovendien ligt volgens de rechtbanken de bewijslast van de dood van een vermist persoon bij de persoon die het verzoek indient. Ze moeten de rechter ervan overtuigen dat de persoon is overleden. Dit maakt het proces van het goedkeuren van het ingediende verzoekschrift nog lastiger voor de familieleden of echtgenoten van dergelijke vermiste personen.
In bepaalde speciale gevallen, zoals in Groot-Brittannië, kunnen de familieleden de petitie indienen om de persoon dood te verklaren als hij of zij vermist is als gevolg van een natuurramp. Dergelijke petities hebben de tijdsverloop van 7 jaar niet nodig, alsof een persoon die verloren is gegaan tijdens een natuurramp niet binnen een week of twee terugkeert, de kans op overlijden extreem hoog is. Deze verzoekschriften kunnen veel sneller door de rechtbanken worden behandeld dan de normale 'verklaring van overlijden' verzoekschriften.
Conclusie
De petitie die is ingediend om een vermist persoon dood te verklaren, op bepaalde gronden van vermoedens, is een gangbare praktijk in de meeste landen over de hele wereld. De grondgedachte voor deze praktijk blijft dat als ze niet binnen het gestelde tijdsbestek worden gevonden, de mogelijkheid van hun dood vrij prominent is.
Er wordt een periode van zeven jaar gegeven om onderzoek naar de zaak mogelijk te maken. Na het verstrijken van deze jaren mogen gezinsleden echter verzoekschriften indienen om de persoon dood te verklaren, de nalatenschap van de persoon te verdelen, zijn of haar testament ten uitvoer te leggen of voor andere juridische doeleinden.
Referenties
- https://www.mcser.org/journal/index.php/ajis/article/view/849
- https://academic.oup.com/jicj/article-abstract/12/4/787/2886361
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
Ik waardeer de vermelding van speciale gevallen en vrijstellingen; de post biedt een goed afgerond beeld van het proces.
Ik ben het ermee eens dat het begrijpen van de uitzonderingen op het standaardtijdsbestek van cruciaal belang is.
De uitleg van de bewijslast voor de familie die het verzoekschrift indient, is een belangrijk aspect om te overwegen.
De post legt effectief de redenering uit achter het tijdsbestek voor het dood verklaren van een vermiste persoon, en biedt een uitgebreid inzicht in het juridische proces.
Ik ben het ermee eens dat de juridische en onderzoeksdetails het bericht informatief maken.
Het opnemen van het variërende tijdsbestek van verschillende landen voor het dood verklaren van een vermiste persoon is een verhelderend aspect van de post.
Ik ben het ermee eens: de vergelijkende analyse is inzichtelijk en voegt diepte toe aan de post.
Ik vind het bericht zeer informatief, vooral wat betreft de wachttijd en de reden erachter.
De in het bericht genoemde onderzoeksinvalshoek en bewijslast bieden duidelijkheid over het proces.
De post geeft een uitgebreide uitleg over de wachttijd en de bewijslast die gepaard gaat met het dood verklaren van een vermiste persoon.
De juridische nuances worden inderdaad goed weergegeven in de post.
Ik deel uw standpunt: de juridische ingewikkeldheden worden goed verwoord in de post.
De post behandelt effectief de juridische en onderzoeksaspecten van het dood verklaren van een vermiste persoon, waardoor het een waardevolle bron voor lezers is.
Akkoord, het uitgebreide overzicht van de juridische overwegingen maakt de post tot een belangrijk referentiepunt.
De post geeft een gedetailleerd overzicht van het tijdsbestek voor het dood verklaren van een vermiste persoon en biedt inzicht in de juridische en gerechtelijke aspecten.
Ik ben het volledig eens met uw beoordeling. Het bericht is uitgebreid en goed onderbouwd.
Ik ben het met Yreid eens, het bericht biedt waardevolle inzichten.
De post biedt een duidelijke en gedetailleerde uitleg van het tijdsbestek voor het dood verklaren van een vermiste persoon, ondersteund door het gerechtelijke en onderzoeksproces.
Ik ben het met je eens. Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van deze juridische procedures en normen.
De post is een verhelderende discussie over de juridische en onderzoeksdimensies van het tijdsbestek voor het dood verklaren van een vermiste persoon.
Het tijdsbestek van zeven jaar weerspiegelt de veronderstelling dat als een persoon niet binnen deze periode wordt gevonden, de kans op overlijden groot is. Het is interessant om te zien hoe dit in verschillende landen wordt toegepast.