Exact antwoord: 1 jaar
Douglass of Frederick Douglass werd als slaaf geboren. Douglass wist niet de exacte datum van zijn geboorte, hij kende nooit de naam van zijn vader, zag nooit het gezicht van zijn moeder na de leeftijd van zeven. Als tiener leerde hij zichzelf lezen.
Eerst was hij in het huis van meneer Thomas, en toen ging hij bij meneer Covey of Edward Covey wonen. Frederick Douglass slaagde erin om een jaar bij Edward Covey te zijn.
In die tijd maakten slaveneigenaren er een punt van om families te scheiden. Het verbreken van familiebanden verhoogde de afhankelijkheid van slaveneigenaren. Slaveneigenaren handhaafden discipline door eenvoudige angst en het vernietigen van hun eigenwaarde. Een slaaf werd gestraft omdat hij niet hard werkte, maar ook omdat hij te hard werkte. Douglass heeft dit allemaal meegemaakt en kwam ertegen in opstand.
Hoe lang zou Douglass bij Covey zijn?
| Event | Tijd |
| Douglass woonde bij Covey | 1 jaar |
| Voor hoeveel jaar is Douglass tot slaaf gemaakt? | 7 jaar |
Douglass werd als slaaf geboren. Tijdens zijn tienerjaren liet hij zich lezen. Lezen creëerde een verlangen naar vrijheid. Toen zijn eigenaar, de heer Thomas, hoorde over deze verontrustende ontwikkeling, stuurde hij hem naar een lokale boer genaamd Edward Covey.
Edward Covey was zo iemand die onaangenaam was en extra geld verdiende door de wil van onhandelbare slaven te breken. Douglass ging op 1833 januari XNUMX bij Covey wonen.
Covey was erg onbeleefd en wreed. Hij versloeg Douglass zes maanden lang elke week, zonder enige reden. Douglass onderging twee bijna-doodervaringen tijdens het besturen van ossen. Covey nam Douglass mee naar het bos en sloeg hem met schakelaars.
Covey behandelde hem vreselijk zonder genade te tonen. Hiermee gaf Douglass alle hoop op vrij te zijn op. De eerste zes maanden van werken voor Covey werden de donkerste dagen van slavernij die Douglass ooit heeft meegemaakt.
Douglass was zo gebroken dat hij zichzelf en meneer Covey wilde doden. Hij was zo verbrijzeld dat hij alle hoop op leven opgaf. Op een hete augustusdag in 1835 vocht hij terug toen Covey hem sloeg. Hij wist niet waar hij de moed vandaan haalde.
Beiden vochten twee uur lang totdat Covey uitgeput strompelde. Hij kwam voor zichzelf op. Na die dag heeft Covey hem nooit meer aangeraakt. Dit was een belangrijk keerpunt in zijn leven. Hij deed zijn best en ontsnapte uiteindelijk uit de slavernij in 1838.
Waarom zou Douglass zo lang bij Covey zijn?
Nadat hij de verontrustende ontwikkeling in Douglass had opgemerkt, stuurde meneer Thomas hem naar een zeer harde en onvriendelijke lokale boer en een slavenhouder, Edward Covey. Douglass kwam bij Covey wonen, maar hij kon de manier waarop Covey hem lange tijd martelde niet tolereren, zelfs zonder enige fout.
Meer dan zes maanden werd hij op brute wijze geslagen. Hij was bang, zwak, hopeloos. Als slavenhouder gedroeg Covey zich onmenselijk. Hij was onverwacht hard en onvriendelijk jegens Covey.
Douglass schreef in een brief dat hij gebroken was naar lichaam, ziel en geest, de donkere nacht van de slavernij naderde hem. Zijn natuurlijke elasticiteit was verpletterd en zijn intellect kwijnde weg, de neiging om te lezen verdween en een man veranderde in een bruut.
Ondanks dit alles overtuigde hij zichzelf op de een of andere manier om te volharden, omdat hij geloofde dat na zoveel dagen van pijn en strijd, dagen van geluk zouden komen. Hij was hoopvol, vol moed en overtuigingen.
Als Covey hem niet zo slecht had behandeld, had Douglass nog wat langer bij Covey kunnen zijn. Omdat alles een limiet heeft, had Douglass' geduld bij het verdragen van Covey's mishandeling ook een limiet. Toen die grens werd overschreden, reageerde Covey averechts.
Hij kon het een half jaar verdragen, maar daarna vocht Douglass terug. Toen veranderde hij in een man van een slaaf. Toen schreef hij dat zijn lang verpletterde geest opstond, lafheid wegging en moedige opstandigheid ervoor in de plaats kwam.
Conclusie
Hoewel een jaar niet zo lang is, voelt dit ene jaar als duizend jaar als het wordt doorgebracht met pijn, tranen, verdriet en lafheid. Het is duidelijk dat Frederick Douglass maar een jaar bij Edward Covey was, maar de pijn en het verdriet dat Douglass tijdens dit ene jaar kreeg, gaven ons het gevoel alsof we duizend jaar waren.
Als Edward Covey Douglass op een betere manier had behandeld met genade en menselijkheid, had Douglass' leven iets anders kunnen zijn. Tegelijkertijd, als dit niet op deze manier was gebeurd, zou Douglass nooit moedig en vrij van slavernij kunnen zijn. Eind goed al goed dus.
Referenties
- https://www.degruyter.com/document/doi/10.12987/9780300225297/html
- https://www.degruyter.com/document/doi/10.12987/9780300235241/html
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
De ernst van het lijden van Douglass is ondoorgrondelijk, zijn ongebroken geest en de uiteindelijke ontsnapping uit de slavernij zijn een bewijs van menselijke standvastigheid.
Het lijden van Douglass verheldert de gruwel van de slavernij en de woeste aard van sommige slavenhouders. De behandeling van Covey was afschuwelijk.
Toegegeven, zijn verhaal brengt de schrijnende realiteit van de slavernij aan het licht; zijn overleving onder zulke meedogenloze omstandigheden is opmerkelijk.
Dit verslag van het leven van Douglass illustreert de veerkracht en moed te midden van onvoorstelbaar lijden, een waar bewijs van de menselijke geest.
De door Douglass gedemonstreerde kracht biedt een diep inzicht in de harde realiteit waarmee tot slaaf gemaakte individuen worden geconfronteerd.
Het verhaal van Douglass' strijd tegen brute onderdrukking is hartverscheurend en ontzagwekkend, en herinnert aan de kracht van de menselijke wil om te overleven.
De veerkracht van Douglass tegenover een onmenselijke behandeling dient als een krachtige herinnering aan de blijvende geest en het uithoudingsvermogen tegen onderdrukking
Douglass' strijd tegen de brutaliteit van Covey is een duizelingwekkend bewijs van zijn blijvende geest en ontembare moed tegen een overweldigende overmacht.
De veerkracht van Douglass tegenover zulke wreedheden is een klinkend bewijs van zijn blijvende kracht en onverzettelijke moed.
De vasthoudendheid die Douglass tentoonspreidt te midden van dergelijk lijden is een voorbeeld van de onwankelbare kracht van de menselijke wil om te volharden.
De weergave van de harde realiteit van Douglass onder Covey benadrukt de ondraaglijke beproevingen waarmee slaven worden geconfronteerd, en is een sombere herinnering aan de onmenselijke aard van de slavernij.
De aangrijpende ervaring van Douglass onder Covey is een schrijnend beeld van de wrede en onmenselijke behandeling die de slaven ondergaan.
Zijn verhaal is een bewijs van de blijvende menselijke geest, een voorbeeld van kracht en veerkracht in het licht van extreme tegenslagen.
De onverzettelijke geest die Douglass tentoonspreidt tegenover een dergelijke onmenselijke behandeling blijft een inspiratie, een weerspiegeling van de onbreekbare menselijke vastberadenheid.
Het verhaal van Douglass' uithoudingsvermogen en de uiteindelijke ontsnapping aan Covey's wreedheid is een indrukwekkend portret van het overwinnen van onvoorstelbare tegenslagen door onverzettelijke vastberadenheid.
Dit is een krachtig en aangrijpend verslag dat op levendige wijze de brutaliteit weergeeft waarmee degenen die in de geschiedenis tot slaaf zijn gemaakt, te maken hebben gehad.
De wreedheid die Frederick Douglass onder de wrede boer Edward Covey onderging, is een voorbeeld van de onmenselijkheid en het lijden dat slaven moesten ondergaan. Zijn moed en uithoudingsvermogen gedurende één jaar zijn opmerkelijk.
De transformatie en veerkracht van Douglass getuigt van de menselijke geest en het vermogen om onderdrukking te overwinnen.
Een gruwelijke behandeling en een onvoorstelbare kracht: het verhaal van Douglass is zowel verontrustend als inspirerend.