Verschil tussen zuur en base (met tabel)

Zuur en base zijn de chemische vormen die een belangrijk onderdeel vormen van de producten die we dagelijks gebruiken. Ze vormen de basiscomponenten van een wetenschappelijke tak, de scheikunde, vanwege hun wijdverbreide gebruik en toepassingen. Beide worden geassocieerd met bepaalde afzonderlijke eigenschappen die ons helpen ze van elkaar te onderscheiden.

Zuur versus base

“Het belangrijkste verschil tussen zuren en basen is dat hun pH-waarden verschillen. Zuren hebben een pH-waarde van minder dan zeven in een waterige oplossing. Aan de andere kant wordt bij basen een pH-waarde van meer dan zeven waargenomen.”

Zuren zijn chemische verbindingen of stoffen die hydroniumionen (H+)-ionen vrijgeven wanneer ze in water worden opgelost. Ze reageren met basen om zout te vormen en bestaan ​​in alle drie de fysieke vormen, maar meestal als vaste stoffen. Ze zijn zuur van smaak. Azijnzuur (CH3COOH) en zwavelzuur (H2SO4) zijn voorbeelden van zuren.

Basen zijn chemische soorten die hydroxide-ionen (OH-) vrijgeven in de waterige oplossing. Ze reageren met zuren en vormen zout en geven een vast uiterlijk, waarbij ammoniak een uitzondering is, die in gasvorm blijft. Ze zijn bitter van smaak en ook een beetje glibberig. Voorbeelden van basen zijn natriumhydroxide (NaOH) en ammoniak (NH₃).

 Vergelijkingstabel tussen zuur en base

Wat is zuur?

Zuren zijn de chemische soorten die de concentratie van waterstofionen verhogen wanneer ze in water worden opgelost (Arrhenius-concept). Verschillende wetenschappers hebben ze gedefinieerd volgens hun concept. Lewis noemde de ionen die lege orbitalen bezitten en paren elektronen accepteren (die als elektrofielen fungeren) als de Lewis-zuren. In termen van Bronsted Lowry zijn zij degenen die protonen doneren.

De meeste daarvan zijn vaste stoffen, en sommige zijn ook corrosief. Zuren geleiden elektriciteit (elektrolyten). Ze leveren waterstof op bij reactie met actieve metalen zoals Zn (Zink), Mg (Magnesium), Al (Aluminium), enz.

Op basis van de ionendissociatie in water zijn ze onderverdeeld in twee categorieën. Zuren die een volledige dissociatie van ionen in water ondergaan, worden sterke zuren genoemd, bijvoorbeeld HCl (Zoutzuur) en HNO3 (Salpeterzuur). Tegelijkertijd worden degenen met gedeeltelijke dissociatie zwakke zuren genoemd, zoals HF (fluorwaterstofzuur). 

Wat is Basis?

Volgens het Arrhenius-concept zijn basen de chemische soorten die de concentratie van hydroxide-ionen verhogen wanneer ze in water worden opgelost. Het is ook bekend dat een waterige oplossing van base elektriciteit geleidt.

Lewis definieerde basen als de ionen die een eenzaam elektronenpaar bezitten en dus als nucleofielen werken, en noemde ze Lewis-basen. Het concept van Bronsted Lowry definieert ze als degenen die de protonen gemakkelijk accepteren.

Basen zijn ook geclassificeerd in sterke en zwakke basen op basis van de mate van dissociatie in ionen in het water. Sterke basen zoals natriumhydroxide en kaliumhydroxide dissociëren volledig in ionen. Zwakke basen, zoals ammoniak en zinkhydroxide, ondergaan echter slechts een gedeeltelijke dissociatie van de ionen

Belangrijkste verschillen tussen zuur en base

• Zuren verhogen de concentratie van waterstofionen wanneer opgelost in water, terwijl basen de concentratie van hydroxide-ionen verhogen.
• Zuren worden beschouwd als protondonoren, terwijl basen worden aangeduid als protonacceptoren.
• Zuren werken als elektrofielen en basen als nucleofielen
• De smaak van zuren is zuur en die van basen is bitter.
• Zuren komen voor in alle drie de vormen van materie, dat wil zeggen vast, vloeibaar en gas, maar basen geven meestal een vast uiterlijk, met ammoniak als uitzondering.
• Hun pH-bereik is ook anders. Zuren en basen hebben een pH-bereik van respectievelijk minder dan zeven en meer dan zeven.
• Zuren en basen geven verschillende resultaten bij reactie met pH-indicatoren zoals lakmoespapier, fenolftaleïne en methyloranje. Zuren veranderen lakmoespapier van blauw in rood, laten fenolftaleïne kleurloos achter en methyloranje, donkerrood. Aan de andere kant veranderen basen lakmoespapier rood in blauw, fenolftaleïne roze en methyloranje, geel.

Conclusie

Verschillende eigenschappen van zuren en basen zijn van tijd tot tijd grondig bestudeerd en herzien door onderzoekers en wetenschappers over de hele wereld. Het is uiterst belangrijk om dit te doen, niet alleen omdat deze chemische vormen de basis vormen van de chemie. Maar ook vanwege hun enorme en wijdverbreide toepassingen over de hele lengte en breedte van verschillende wetenschapsgebieden, zoals de farmaceutische wetenschappen, de materiaalwetenschappen, enz.

Referenties

https://chemistry-europe.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/cctc.201700305

https://chemistry-europe.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/chem.200901519?casa_token=5i5c4sdWJdIAAAAA:xVWUDRLIy92Y8IjWoGbzCvQqHD95IQPDjGTHMIEsYLlecFXfdM7UImu2sTEJOgJvZRUVsTRAXz5H7QUhttps://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0883944193900012