Hoe lang is een leeftijd (en waarom)?

Exact antwoord: duizend jaar

De leeftijden van de wereld is een religieuze classificatie van de tijd volgens het christelijk geloof. Deze theorie werd voor het eerst uitgesproken door Augustinus van Hippo in 400 na Christus. De indeling van leeftijden is gebaseerd op de religieuze gebeurtenissen die plaatsvinden in de christelijke wereld, beginnend met het begin van het menselijk ras en doorgaand tot na de komst van Heer Jezus Christus.

Dit systeem werd in de middeleeuwen veel gebruikt en diende ook als basis voor het vastleggen van de ontwikkelingen van die tijd. Bovendien betekende het vastleggen van de ontwikkelingen soms het invullen van enkele delen van deze tijdlijn.

Hoe lang is een leeftijd?

In de meeste gevallen en theorieën blijken er zes tijdperken van de wereld te zijn die in het Latijn bekend staan ​​als sex aetates mundi. Sommige bronnen geloven echter in de Seven Ages of the World-theorie, die bekend staat als: septum aetates mundi in Latijns.

Volgens het populaire christelijke geloof schiep God het hele universum in slechts een week of zeven dagen. Er wordt aangenomen dat deze zes dagen van de schepping van het universum overeenkomen met de zes tijdperken van de wereld. Op de zevende dag van de schepping, de sabbat, nam God een rustdag en het wordt aangeduid als een constante en altijd voortdurende reis van de menselijke ziel om eeuwige vrede te vinden. De zevende dag wordt dus niet als een apart tijdperk beschouwd, maar als een parallelle.

Het eerste tijdperk markeerde het begin van het begin van het menselijk ras, samen met de verhalen van Noach. Het tweede tijdperk beslaat de periode van Noach die de boot bouwde ten tijde van de vloed tot de periode van Abraham. De periode van Abraham, de vader van alle naties, tot koning David wordt het derde tijdperk genoemd.

Het vierde tijdperk is de periode die werd gekenmerkt door Babylonische ballingschap. Het vijfde tijdperk is het tijdperk tussen de migratie van mensen naar Babylonië en de geboorte van Jezus Christus. De periode na de geboorte van de Heer Jezus Christus wordt de zesde leeftijd genoemd.

Waarom is een leeftijd zo lang?

Het idee dat een tijdperk dat duizend jaar duurde, was voortgekomen uit de Bijbel. Zoals in II Peter 3:8 van de Heilige Bijbel staat: "Maar laat dit ene ding niet onwetend zijn, mijn geliefden, dat één dag bij de Heer is als duizend jaar en duizend jaar als één dag." Dit idee was de fundamentele achter het overwegen van een periode van duizend jaar om een ​​tijdperk te vormen.

Dit bijbelse geloof resulteerde in het geloof dat de mensheid zes eeuwen zou doormaken, elk van duizend jaar. Dit zou overeenkomen met de zes dagen die God nodig had om het universum te scheppen. Het zevende tijdperk zou, volgens sommige tradities, de eeuwigheid zijn die in de hemel wordt doorgebracht, wat de dag van de rust van God betekent na de schepping van de aarde.

Bovendien geloofden de denkers van het christelijk geloof in de middeleeuwse wereld dat de lengte van het menselijk bestaan ​​kan worden geschat aan de hand van de bijbel. De methode die zij hiervoor bedachten was het tellen van het aantal en de lengte van de generaties die leidden tot Jezus Christus, zoals in bijbelse mythen is vastgelegd. Vervolgens werd een leeftijd afgeleid van een periode van duizend jaar.

Conclusie

Een tijdperk in het christelijk geloof verwijst naar een periode van duizend jaar. Er wordt verondersteld dat er zes tijdperken van de wereld zijn, die beginnen vanaf de schepping van het menselijk ras, leidend tot de geboorte van Heer Jezus Christus en de verdere periode. Deze leeftijdsperioden hebben een grote betekenis in de christelijke reeks overtuigingen en waarden.

De reden waarom het Tijdperk zo lang is, is te wijten aan de bijbelse verwijzingen ernaar. Er zijn veel van dergelijke religieuze verwijzingen geweest die de lengte van een tijdperk hebben bepaald. Deze aanwijzingen zijn strikt gevolgd door de gelovigen van het geloof, wat heeft geleid tot de bepaling van de leeftijd als duizend jaar.

Referenties

1. https://brill.com/view/book/edcoll/9789004275102/B9789004275102-s004.xml
2. https://www.jstor.org/stable/3267820