Hoe lang is de dikke darm (en waarom)?

Exact antwoord: 5 voet (of 1.5 m lang)

Het spijsverteringskanaal is een lange buisachtige structuur die zich uitstrekt van mond tot anus, wat betekent dat het twee openingen heeft die de mond zijn om te eten en de anale opening voor uitscheidings- en reproductieve doeleinden. Dit spijsverteringskanaal bestaat uit 7 hoofdonderdelen die gebaseerd zijn op hun anatomie en fysiologie: mond, keelholte, slokdarm, maag, dunne darm, dikke darm, rectum, anus. Dit kanaal is lang divers en opgerold in bepaalde gebieden waar de dikke darm ook een opgerold deel van het spijsverteringskanaal is.

Hoewel het spijsverteringskanaal deel uitmaakt van het spijsverteringsstelsel, maakt het ook deel uit van andere functies die onder de categorieën van andere systemen vallen, zoals het endocriene en het uitscheidingsstelsel.

Hoe lang is de dikke darm?

Er is een mythe dat de dunne darm klein wordt genoemd en de dikke darm groot vanwege hun lengte, maar het is een valse verklaring en veronderstelling. Zelfs de lengte van de dunne darm is groter dan de grotere darm die ongeveer 9-16 voet is, wat langer is dan de dikke darm. Hier worden de darmen klein en groot genoemd volgens de diameter en de eerste heeft een kleinere diameter en de laatste heeft een grotere diameter en is breed.

De darmen passen in de buik en zullen niet erg interessant zijn als sommige onderzoeksoperaties zeiden dat volgens hun enquêtes ze zeggen dat de gemiddelde totale lengte van de darm 26 ft is en een bereik heeft van 21.9 ft – 30.3 ft. Ze zeggen dat de lengte van de totale darmen van persoon tot persoon varieert en dat de reden vrij onbekend is. Als het gaat om de delen van de dikke darm, bestaat het uit vijf hoofddelen: Caecum, Colon, Rectum, Anale kanaal en Anus.

Waarom is de dikke darm zo lang?

Om de exacte reden te weten moet men de fysiologie of met andere woorden het functioneren van de dikke darm kennen. De dunne darm is het gebied waar al het voedsel wordt verteerd en het resterende onverteerde voedsel door de ileocaecale klep naar de dikke darm wordt gevoerd en de belangrijkste functie van de dikke darm is het absorberen van water en zouten uit het verteerde voedsel dat helpt bij het herstel van water en belangrijke elektrolyten zoals natrium- en kaliumionen.

Na opname van belangrijke mineralen, wordt het onverteerde voedsel doorgegeven aan het rectum voor opslag, en daarvoor is het erg belangrijk om te erkennen dat er een bacterie is die fermenteert en de voedingsstoffen uit het verteerde voedsel absorbeert als ze achterblijven. Uit de bovenstaande verklaringen is het duidelijk dat het verteringsproces een bepaalde tijd nodig heeft om de voedseldeeltjes af te breken, en veel meer voedingsstoffen worden geabsorbeerd, en als ze niet opgerold en lang genoeg zijn, zouden alle noodzakelijke voedingsstoffen uit het lichaam verdwijnen. Als het om een ​​andere dierachtige herbivoor gaat, zijn hun darmen 10 keer langer dan hun lichaam en in het geval van mensen is het niet eens meer dan 7 keer dat van hun lichaam.

De reden is vrij eenvoudig en men kan ook de relatie leggen tussen het soort voedsel en de lengte van de darmen. Om het duidelijk te maken, eet een herbivoor planten die rijk zijn aan collageen en kost het veel tijd om het volledig te verteren, omdat het een vezelachtige stof is, dus het kost veel tijd om te verteren en de darmen zijn erg lang bij herbivoor. In het geval van alleseters zijn de lengtes matig en zijn ze kort bij carnivoren, omdat het eiwit dat ze door het vlees krijgen gemakkelijk kan worden verteerd.

Conclusie

Veel bronnen beschouwen alleen de eerste drie delen als belangrijk en de dikke darm bestaat weer uit vier delen: oplopende colon, transversale colon, descending colon en sigmoid colon. Van de drie delen van de dikke darm draagt ​​de dikke darm bij aan een groot deel van de dikke darm in lengte. Door te duiken in meer begrip van de anatomie en fysiologie van darmen en andere organen kan het helpen om erkend te worden.

Referenties:

1. https://europepmc.org/article/nbk/nbk507857
2. https://jamanetwork.com/journals/jamasurgery/article-abstract/541313