ADD is in de eerste plaats een stoornis van onoplettendheid. Als je adhd hebt, raak je waarschijnlijk snel afgeleid, concentreer je je niet op taken en heb je moeite met organiseren. Als u ADHD heeft, zijn uw symptomen waarschijnlijk impulsief gedrag, hyperactiviteit en onoplettendheid.
ADHD werd ooit beschouwd als een kinderziekte. Maar vandaag is bekend dat ADHD kan doorgaan tijdens de adolescentie en in de volwassenheid.
ADD versus ADHD
Het belangrijkste verschil tussen ADD en ADHD is dat ADD-patiënten symptomen vertonen van desorganisatie, vergeetachtigheid en concentratieproblemen. Mensen met ADHD vertonen daarentegen symptomen zoals overmatig praten, moeite hebben met wachten en het onderbreken van anderen.
ADHD wordt gezien als een kinderziekte. Een levenslange neurologische (hersengebaseerde) aandoening kan mensen echter op verschillende manieren beïnvloeden. Veranderingen in de structuur en neurochemie van de hersenen veroorzaken de symptomen van ADHD. Er is geen remedie voor ADHD, maar de symptomen kunnen effectief worden beheerd met behulp van medicatie en gedragsbeheerstrategieën.
ADD kan worden onderverdeeld in twee hoofdgroepen: onoplettend en hyperactief-impulsief. Er zijn drie verschillende soorten ADD binnen deze twee groepen: overwegend onoplettend, overwegend hyperactief-impulsief en gecombineerd. Niet iedereen met ADHD ervaart dezelfde symptomen. Deze aandoening duurt voor veel volwassenen levenslang, ook al kunnen de symptomen veranderen.
Vergelijkingstabel tussen ADD en ADHD
| Parameters van vergelijking: | ADD | ADHD |
| Volledige vorm | Aandachtstekortstoornis (ADD) is de volledige naam. | Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is de officiële naam voor deze aandoening. |
| Subtypen | Subtypes bestaan niet voor ADD. | Er zijn drie vormen van ADHD: impulsieve ADHD, onoplettende ADHD en een combinatie van beide. |
| Behandeling | Hoewel er geen remedie is voor ADHD, kunnen de symptomen effectief onder controle worden gehouden en behandeld met behandeling, medicatie of een combinatie van beide. | Technieken zoals gedragsverandering, therapie en mindfulness kunnen de ADD-symptomen helpen verlichten. |
| Symptomen | Symptomen van ADD zijn: Geen aandacht schenken aan details. Georganiseerd blijven blijkt moeilijk. De aandachtsspanne is schaars. Onvermogen om met stress om te gaan. | Symptomen van ADHD zijn: Overmatige activiteit en rusteloosheid. Slecht gepland. Intolerant voor frustratie. |
| Veroorzaken | ADD wordt veroorzaakt door een ontregeling van neurotransmitters in de hersenen. | Er is niet één oorzaak van ADHD, hoewel genetica, hersenbeschadiging, gifstoffen en kindermishandeling/verwaarlozing allemaal een rol lijken te spelen. |
Wat is ADD?
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) is de officiële naam voor een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door verschillende symptomen, waaronder slechte aandacht, slechte impulsbeheersing en hyperactiviteit.
Kinderen met ADHD hebben moeite met opletten in de klas, zijn snel afgeleid en vinden het een uitdaging om stil te zitten of geduldig te zijn. Het kan voor hen lastig zijn om thuis naar hun ouders of broers en zussen te luisteren, instructies op te volgen of rustig te spelen. Ook kunnen zij problemen hebben met hun sociale vaardigheden.
Naarmate kinderen ouder worden, kunnen hun symptomen minder uitgesproken worden, maar ze kunnen problemen blijven houden met tijdmanagement, planning, organisatie en impulsiviteit.
Hoewel de meeste kinderen met ADHD de aandoening ook in de volwassenheid zullen blijven hebben, zal niet iedereen die als kind is gediagnosticeerd, ook op volwassen leeftijd aan de diagnostische criteria blijven voldoen. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 60 procent van de kinderen met ADHD op volwassen leeftijd aanhoudende symptomen blijft ervaren, en dat tussen de 30 en 50 procent als volwassene aan de volledige diagnostische criteria voor ADHD voldoet.
Bij volwassenen wordt ADHD gekenmerkt door een combinatie van onoplettendheid, impulsiviteit en hyperactiviteit, hoewel deze symptomen van persoon tot persoon kunnen verschillen en in de loop van de tijd kunnen veranderen naarmate een persoon ouder wordt.
Een diagnose van ADHD omvat een proces dat kijkt naar de fysieke en mentale gezondheid en het gedrag, de ontwikkeling en de academische prestaties. Er wordt ook rekening gehouden met hoeveel symptomen het kind heeft, hoe ernstig ze zijn en hoe lang ze hebben geduurd.
Sommige symptomen van ADHD kunnen lijken op andere aandoeningen, dus kinderen moeten correct worden beoordeeld voordat de diagnose van de stoornis wordt gesteld.
Wat is ADHD?
Het onoplettende type ADD komt veel voor bij kinderen en vrouwen en wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd als angst of depressie. Dit subtype wordt gekenmerkt door een gebrek aan aandacht voor de omgeving, dat slechts oppervlakkig wordt waargenomen. Kinderen met deze diagnose worden ‘dagdromers’ genoemd.
Het is een algemene misvatting dat alle mensen met ADHD hyperactief zijn, maar velen zijn dat niet. Een andere mythe is dat ADD een kinderziekte is die zou moeten verdwijnen naarmate een kind volwassen wordt. Maar dat is niet zo. Het is een levenslange aandoening, hoewel de symptomen in de loop van de tijd kunnen veranderen.
Hieronder volgen enkele van de meest voorkomende symptomen van ADD bij volwassenen:
Onoplettendheid. Dit omvat moeite om op details te letten, moeite om de focus vast te houden, desorganisatie en frequente afleiding.
Hyperactiviteit en impulsiviteit. Mensen met deze symptomen voelen zich rusteloos, hebben moeite met langdurig stilzitten en kunnen impulsief of ongeduldig zijn. Ze hebben de neiging om te handelen zonder na te denken over wat het resultaat zal zijn.
De symptomen kunnen variëren van mild tot ernstig en kunnen aanzienlijke beperkingen in iemands leven veroorzaken. Het is belangrijk om te onthouden dat mensen met ADHD er niet voor kiezen om zich op deze manier te gedragen, maar behandeling nodig hebben om een productiever leven te leiden en hun symptomen zoveel mogelijk onder controle te houden.
Belangrijkste verschillen tussen ADD en ADHD
- Een onbalans van neurotransmitters in de hersenen veroorzaakt ADD, terwijl verschillende factoren, waaronder genetica, hersenletsel, toxines en mishandeling/verwaarlozing in de kindertijd, ADHD veroorzaken.
- Voor ADD zijn er geen subtypes; voor ADHD zijn er echter drie typen: impulsieve ADHD, onoplettende ADHD en een combinatie van beide.
- De volledige naam voor ADD is Attention Deficit Disorder, maar de officiële naam voor ADHD is Attention Deficit Hyperactivity Disorder.
- Niet opletten, moeite hebben om georganiseerd te blijven en een korte aandachtsspanne zijn allemaal symptomen van adhd. Overmatige activiteit, slecht geplande activiteiten en frustratietolerantie zijn allemaal symptomen van ADHD.
- ADHD kan worden behandeld met therapie, medicatie of een combinatie. Technieken als gedragsverandering, counseling en mindfulness kunnen daarentegen helpen de symptomen van ADD te verminderen.
Conclusie
Het belangrijkste verschil tussen ADD en ADHD is dat ADD de symptomen van hyperactiviteit mist. Omdat mensen met ADD niet de fysieke rusteloosheid hebben die met ADHD gepaard gaat, worden hun symptomen over het hoofd gezien of een verkeerde diagnose gesteld.
Een van de meest voorkomende symptomen van aandachtstekortstoornis (ADD/ADHD) is constante mentale activiteit. Mensen bij wie de diagnose ADD/ADHD is gesteld, kunnen moeite hebben met ontspannen en het uitschakelen van hun hersenen. Hun geest raast voortdurend snel, wat afleidend, vermoeiend en stressvol kan zijn.
Referenties
- https://acamh.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1469-7610.1995.tb02320.x
- https://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=bv689EeeM0gC&oi=fnd&pg=PA93&dq=Difference+Between+ADD+and+ADHD+&ots=d4wrJZ_ARx&sig=A_hlNWpRud6B0QU0Yl830_oyK9s
Ik heb zoveel moeite gestoken in het schrijven van deze blogpost om jou van waarde te kunnen zijn. Het zal erg nuttig voor mij zijn, als je overweegt het te delen op sociale media of met je vrienden/familie. DELEN IS ️
