Hoe lang geleden was Pangea (en waarom)?

Exact antwoord: 230 tot 280 miljoen jaar geleden

Ongeveer 4.6 miljard jaar geleden werd de aarde gevormd. Pangea was een supercontinent dat tussen 230 en 280 miljoen jaar geleden bestond en tussen 175 en 200 miljoen jaar geleden uiteenviel. Pangea is een term die verwijst naar een enorm stuk land, dat zich in principe splitst in de continenten die we vandaag zien. In het late Paleozoïcum en het vroege Mesozoïcum was Pangea een supercontinent.

Het idee van platentektoniek werd geboren uit de verklaring voor de oorsprong van Pangaea, die stelt dat de buitenste schil van de aarde is verdeeld in vele platen die over de rotsachtige mantel glijden.

Verschillende supercontinenten hebben zich ontwikkeld en uiteengevallen tijdens het 3.5 miljard-jarige bestaan ​​van de planeet als gevolg van karnen en circulatie in de aardmantel, die het grootste deel van het volume van de planeet uitmaakt. De desintegratie en ontwikkeling van supercontinenten hebben een aanzienlijke impact gehad op de geschiedenis van de planeet.

Hoe lang geleden was Pangaea?

Nadat hij verschillende bewijslijnen had samengevoegd, opperde de natuurkundige Alfred Wegener het idee van een oud supercontinent, dat hij Pangea noemde (geschreven Pangea).

De continenten zijn gegroepeerd en kunnen op elke nauwkeurige kaart worden gezien. Een andere belangrijke aanwijzing dat de continenten van de aarde oorspronkelijk één massa waren, kan worden gevonden in het geologische record. De samenstelling van steenkoolvoorraden in Pennsylvania is vergelijkbaar met die van steenkoolvoorraden uit dezelfde tijd in Polen, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland.

Volgens deze gegevens waren Noord-Amerika en Europa ooit één continent. De oriëntatie van magnetische mineralen in oude afzettingen onthult ook hoe de magnetische polen van de aarde in de loop van de tijd zijn verschoven.

Paleogeografie is de studie van historische geografie of fysieke landschappen van het aardoppervlak. Klimaatsimulaties tonen aan dat het continentale hart van Pangea zeer seizoensgebonden was. De onderzoekers gebruikten biologische en fysieke gegevens van de Moradi-formatie, een gelaagde fossiele bodemformatie in het noorden van Niger, om de ecologie en het klimaat tijdens het bestaan ​​van Pangaea te reconstrueren.

Identieke planten, zoals de oude zaadvaren Glossopteris, zijn ontdekt in het fossielenbestand op continenten die momenteel ver uit elkaar liggen. De Appalachen in de Verenigde Staten en het Atlasgebergte in Marokko maakten bijvoorbeeld allemaal deel uit van het Centrale Pangea-gebergte, dat is ontstaan ​​door de botsing van de supercontinenten Gondwana en Laurussia.

Pangea is gedurende een paar honderd miljoen jaar in een langzaam proces ontwikkeld. Laurentia, dat destijds delen van Noord-Amerika omvatte, verenigde zich met verschillende andere micro-continenten om ongeveer 480 miljoen jaar geleden Euramerica te worden. Gondwana, een supercontinent dat Afrika, Australië, Zuid-Amerika en het Indiase subcontinent omvat, kwam uiteindelijk in botsing met Euramerica.

Het supercontinent begon zo'n 200 miljoen jaar geleden te fragmenteren. Laurasia verdeeld in Gondwana (wat nu Afrika, Zuid-Amerika, Antarctica, India en Australië is) (Eurazië en Noord-Amerika). Toen splitste Gondwana zich zo'n 150 miljoen jaar geleden uit.

Klimaatcycli zouden aanzienlijk anders zijn geweest als er maar één groot continent was geweest. De kern van het continent is bijvoorbeeld mogelijk helemaal droog gestaan ​​door enorme bergketens die alle neerslag en regen verhinderden.

Verschillende wezens floreerden gedurende het 100 miljoenjarige bestaan ​​van Pangaea, waaronder de Traversodontidae, een familie van plantenetende dieren die de voorouders van zoogdieren bevat.

Waarom was Pangea zo lang geleden?

De huidige regeling van de continenten zal waarschijnlijk niet permanent zijn. Meerdere keren in de geschiedenis van de aarde hebben zich supercontinenten ontwikkeld, om vervolgens te worden versplinterd in nieuwe continenten. Zo komt Australië momenteel dichter bij Azië en scheidt het oostelijk deel van Afrika zich gestaag af van de rest van het continent.

Elke 300 tot 400 miljoen jaar hebben geologen opgemerkt dat supercontinenten ontstaan ​​en uiteenvallen in een quasi-regelmatig patroon. De meeste wetenschappers zijn echter van mening dat de circulatiedynamiek in de mantel grotendeels verantwoordelijk is voor de supercontinentcyclus.

Terwijl de warmte die in de mantel wordt gegenereerd hoogstwaarschijnlijk te wijten is aan het radioactieve verval van vluchtige elementen zoals uranium, zijn experts het er niet over eens of de mantel mini-zakjes warmtestroom bevat of dat de hele schaal één enorm warmtetransportsysteem is.

Conclusie

Alfred Wegener postuleerde Pangea in 1912 als een hypothetisch protocontinent als onderdeel van zijn continentale drifthypothese. Pangea was niet het eerste en zal ook niet het laatste supercontinent zijn. Het is bekend omdat de continenten van vandaag kunnen worden gebruikt om ze opnieuw op te bouwen.

Supercontinenten zullen volgens wetenschappers blijven verschijnen. De continenten van de wereld drijven geleidelijk weg van de Mid-Atlantische Rug en in de richting van het centrum van de Stille Oceaan. Over ongeveer 80 miljoen jaar zullen ze naar verwachting botsen.

Referenties

1. https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1029/TC001i002p00179
2. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0012825204000418