Hoe lang leven rode bloedcellen (en waarom)?

Exact antwoord: 120 dagen

Een mens ziet er van buiten heel eenvoudig uit, maar is van binnen net zo complex. Er zijn veel dingen waar een mens van gemaakt is. Van de kleinste cel tot de botten, alles is goed geplaatst in een menselijk lichaam om verschillende functies in het lichaam uit te voeren.

Er is absoluut niets in het menselijk lichaam dat niet belangrijk is. Alles moet op de een of andere manier werken, zodat een mens kan overleven. Deze dingen zullen hetzelfde zijn in elk individu dat ooit is geboren. Inwendig hebben alle mensen vergelijkbare organen die een mens helpen in leven te blijven. Een zo belangrijk ding is een rode bloedcel.

Hoe lang leven rode bloedcellen?

Bloed en bloedcellen zijn een van de belangrijkste dingen die in het menselijk lichaam bestaan. Het is een fundamenteel iets voor het leven van een mens. Zonder bloed in het lichaam zullen de organen falen en zal de mens uiteindelijk sterven.

De primaire functie van het bloed is om zuurstof en noodzakelijke voedingsstoffen te leveren aan verschillende delen van het lichaam. Daarnaast is het bekend dat de bloedcellen de infectie bestrijden die problemen in het lichaam kan veroorzaken. De grondwet van het bloed is ook aanstaande omdat elk klein detail ertoe doet.

Het bloed bestaat uit vier verschillende delen. Deze delen zijn rode bloedcellen, witte bloedcellen, bloedplaatjes en plasma. Al deze onderdelen zijn belangrijk voor het functioneren van het menselijk lichaam. Een disbalans hier en daar kan op den duur voor problemen in het lichaam zorgen. Deze delen van het bloed worden continu geproduceerd en vervangen. Of het nu een rode bloedcel of een witte bloedcel is, hij zal dus maar een tijdje leven. Na enige tijd zal het worden vervangen door nieuwe bloedcellen en plasma.

Ook de rode bloedcellen doorlopen hetzelfde proces. Zodra het klaar is met het werk dat het moet doen, wordt het vervangen door een nieuwe rode bloedcel. De gemiddelde levensduur van een rode bloedcel is 120 dagen

Waarom leven rode bloedcellen zo lang?

Het primaire deel van het bloed zijn de RBC of rode bloedcellen. Gemiddeld heeft een volwassen persoon ongeveer 20 tot 30 miljard rode bloedcellen in zijn lichaam. Deze rode bloedcellen worden echter na 120 dagen vernietigd. Er zijn een paar redenen waarom de rode bloedcellen slechts 120 dagen actief blijven. De redenen zijn als volgt:

• Bij een gezond mens zullen de rode bloedcellen hun functie vervullen door zuurstof en noodzakelijke voedingsstoffen naar verschillende delen van het lichaam te transporteren. Na ongeveer 120 dagen beginnen de rode bloedcellen te verouderen en moeten ze uit de bloedsomloop worden verwijderd. Wanneer de rode bloedcellen ouder worden, neemt hun progressieve oppervlak aanzienlijk af. Daarmee is er ook een afname van de stofwisseling. Daarom wordt het dreigend om de rode bloedcellen boven 120 dagen te verwijderen om uit de bloedsomloop te worden verwijderd.
• De tijd wordt zelfs nog korter bij een mens die bloedgerelateerde problemen heeft, zoals bloedarmoede. Bij zo'n aandoening is ook de bloedproductie minder, net als de levensduur van een enkele rode bloedcel.
• Soms is er een toestand van toxische ontsteking die optreedt als gevolg van hemolyse en ook vrije ionen. Dat wordt de belangrijkste reden waarom de klaring van de rode bloedcellen in een snel tempo plaatsvindt.

Conclusie

Rode bloedcellen of RBC's zijn noodzakelijk voor het menselijk lichaam. De belangrijkste functie van het circuleren van zuurstof in het lichaam is uitsluitend afhankelijk van de rode bloedcellen zelf.

Er zijn echter veel aandoeningen waarbij de levensduur van de RBC afneemt, wat niet gezond is voor het menselijk lichaam. Er is een beperkte optie beschikbaar voor de persoon die met een dergelijk probleem wordt geconfronteerd.

Gewoonlijk gebeurt dit proces van creatie en vernietiging van de RBC op zichzelf. In sommige gevallen kan het nodig zijn om een ​​transfusie te doen. Het is zo dat de telling van de RBC wordt gehandhaafd.

Referenties

1. https://www.karger.com/Article/Abstract/130698
2. https://link.springer.com/article/10.1007/s10928-016-9470-4